Δήλον Άδηλον

                                                    
                                                     Κρατείς στο χέρι
                                                     κρανίο. προσωπείο, ή κομμένο κεφάλι;
                                                     Ό,τι και να 'ναι,
                                                     εις Εαυτόν ατενίζεις.

Δείγμα γραφής

Tο πολυώνυμο τίποτα [2012] 

Ονόμασέ με χρυσό κλουβί

-μιας και πάντα εκεί επιλέγω

τη θαλπωρή της ψευδαίσθησης.

Kάλεσέ με αναγκαίο ψέμα

-αφού με τον τρόπο του προσεγγίζω τις αλήθειες μου.

Βρες όσα θέλεις ψευδώνυμα

για τις ευρεσιτεχνίες του πτυσσόμενου επεκτατισμού μου.

Λέγε με  ακόμη εναλλακτικά  Δούρειο Ίππο

καθώς μόνο συρόμενος επιχειρώ τις επελάσεις μου

κι  άσε για το τέλος ψιθυριστό το χαϊδευτικό μου τορπίλη  

-γιατί πάντα συντρίβομαι ανελέητα πάνω στο στόχο μου.     

Από τις εκδόσεις "Καπόν" κυκλοφόρησε η πρόσφατη συλλογή ποιημάτων του Γιάννη Χ. Παπαϊωάννου με τίτλο: "Πέρασμα"

Το Πέρασμα αποτελεί την τρίτη ποιητική κατάθεση
του Γιάννη Χ. Παπαϊωάννου, με 96 ποιήματα
που αναπτύσσονται σε πέντε θεματολογικές ενότητες:

Στην πρώτη, με τίτλο "Τα ειπωμένα και τα ανείπωτα",
ο βασικός προβληματισμός κινείται στο ίδιο το ζητούμενο
της ποιητικής διατύπωσης, στην επιθυμητή ευστοχία
των λέξεων και τη συμπληρωματική τους σιωπή.

"Το αίνιγμα των εικόνων" αναφέρεται στους τρόπους
με τους οποίους διαβαίνουμε στην ενδοχώρα της όρασης,
από το φαινόμενον στο σημαίνον, από την επιφάνεια στο βάθος.
Ο καθρέφτης και η σκιά γίνονται πρόσφορα ερεθίσματα
για την επικοινωνία μας με το διαβατικό και το αφανές.

"Η πτήση και η πτώση" είναι μια κατάθεση για τη διαδρομή
του Έρωτα από την ηδονή στην οδύνη. Για την απληστία
που μας ληστεύει και την αναζήτηση της πληρότητας
που μας αφήνει άδειους.

"Η διαδικασία της απόσταξης" περιλαμβάνει δοκιμές
πάνω στην αναγκαιότητα της μέγιστης δυνατής πύκνωσης.

Τέλος, οι "αναφορές στο Χρόνο", περιδινίζονται γύρω
από τις παιγνιώδεις ιδιοτροπίες του τυχαίου, που μας αφήνουν
ανυπεράσπιστους μπροστά στην πλάνη της δικαίωσης,
αλλά και δυνητικά σοφούς, συμφιλιωμένους
με το ακαριαίον του προσωπικού μας Περάσματος.

Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της Γης

Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της Γης,                 στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς

Εν αιθρία

Η λέξη
έπεσε σα βότσαλο
μέσα στον ουρανό της λίμνης
θρυμματίζοντας
την απεραντοσύνη της σιωπής του